Soigne - epicentrum van Culinaire Kunst, warmste plekje van Bussum...het is je weer gelukt om in deze restaurantweek een fantastisch menu te serveren.
We hebben het geluk om in de knusse en intieme kelder van het oude pand te mogen verblijven. De plek waar velen juist niet willen zitten. Geen idee waarom. Omdat kelders regelmatig negatief in het nieuws zijn? Claustrofobie? Zonde, want je kijkt er aangenaam naar de wijnvoorraad en voor je gevoel bestaat er geen bovengronds meer. De bediening is er voor jou - en vooruit dan- voor die paar tafeltjes waarmee je de sfeervolle ruimte deelt.
Voor de amuse uit trakteren we onszelf eerst op een glaasje roze bubbels bij de babbels, vergezeld van verse chips om de smaakpapillen alvast een beetje wakker te schudden.
Daar komt het warmlopertje...een bitterballetje met boerderijkip, kerrie en kokos en een dobbelsteentje gerookte zalm met garnituur. Wij hebben het wijnarrangement bij dit menu genomen, en het leuke van Soigne is dat je ook een half arrangement kunt vragen. Betekent niet dat je een paar glazen moet overslaan, maar dat ze halve glazen schenken. Genoeg voor een perfecte begeleiding van je gerecht, genoeg om later in de auto de linker nog van de rechter weghelft te kunnen onderscheiden.
Wow, hebben ze gestudeerd op de timing tussen het serveren van de gerechten?? Mijn maag wacht, mijn mond lacht, want daar komt de volgende gang. Met ogen op steeltjes volg ik het bord naar mijn tafel. Gebakken steenscholfilet met risotto van kalfswang, zomertruffel, cantharellen en een lichte kalfsjus. Wat een smaaksensatie. Een fantastische combinatie van een stevige witvis met een romige risotto. Alleen een goede kok kan risotto zo maken. Niet te nat, niet te droog en vooral gaar. De cantharellen vallen bij mijn eega minder in de smaak omdat hij nou eenmaal niet van paddenstoelen houdt. In welke vorm dan ook. De vork wordt meerdere keren over tafel gehengeld en ineens wordt het herfst voor mijn neus. Het begeleidend halfje wit wordt behoedzaam achterover geklokt. Wij zitten hier super te genieten, maar in dezelfde ruimte zit een stel waarbij de culinaire lat een stuk lager ligt. Zij praat aan een stuk door. Blablablabla...hap...blabla...nog een hap, alsof ze Febo-friet naar binnen werkt. Het doet bijna pijn om naar te kijken.
De extra gekozen gang is aan de beurt: het kaasplankje met rozijnen-vijgenbrood. Heerlijk, maar toch had ik stiekem gehoopt op iets spannenders. Het kaasplankje is al eerder in een restaurantweek als extra gang voorbij gekomen en kan mij geen verrassende ohh of ahh ontlokken. Kaas is lekker, maar kaas op een plankje blijft kaas op een plankje en juist op zo’n avond wil ik van de ene in de andere verbazing vallen met de creaties van de meester himself. Het begeleidende halve glas donkerbruine en stroperige sherry, is superzoet en zo overweldigend lekker, dat we er ter plekke meteen een fles van kopen.
Als afsluiter van het menu volgt de terrine van rood fruit met een muscatgelei, witte chocolade-creme, yoghurtroomijs en aardbeiencoulis. Alles ligt daar zo mooi te zijn...ga ik dit echt aansnijden? Ja, ik ga dit echt aansnijden en ik kan niet wachten!
Het ijs van deze zoetzure creatie is perfect van structuur en temperatuur en creëert een smaakexplosie in je mond met het fruit dat daar op je bord glazig naar buiten kijkt. De zoete chocolade-creme geeft je papillen de prettige naschok. Het overgebleven bodempje van het halve glas rode Italiaanse dessertwijn wordt naar binnen gedruppeld. Het is over, het is uit. Soigne, hartelijk dank voor het aangename verblijf. Voor ons is een Soigneetje (zelfstandig naamwoord voor een topdiner met een sterretje op een bepaald adres in Bussum) een feest vergeleken bij andere restaurants. Alles klopt er. De gastvrije ontvangst, laagdrempelig, goed geklede en niet overdreven bediening, de kleinschaligheid, muziekkeuze, verlichting, maar toch boven alles zijn het de schilderachtige gerechten die het verschil maken. Een kok met passie, en dat proef je.